مطالعه بافت شناسی و آناتومی نای در کبک های بومی (چوکار چوکار)

این تحقیق بر روی 8 جفت کبک نر و ماده سالم بومی در سن 20 هفته صورت گرفت. پرندگان با اتر بیهوش و به روش انسانی کشته شدند. پس از تشریح، موقعیت نای و ساختارهای مرتبط مشخص و به سه قسمت قدامی، میانی و خلفی تقسیم گردید. ویژگی های نای شامل تعداد و شکل ظاهری حلقه های نایی، محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی، کامل یا ناقص بودن حلقه ها، مقطع عرضی و چیدمان آن ها، وجود رباط های حلقوی، میزان استحکام نای در برابر فشار با استریومیکروسکوپ بررسی شد. نمونه هایی از سه قسمت جهت پایدارسازی به فرمالین بافر 10 درصد منتقل شدند. برش های بافتی با هماتوکسیلین-ائوزین و رنگ آمیزی های اختصاصی آلسین بلو، پاس، فوت، ورهوف و ماسون تری کروم رنگ آمیزی شد. حلقه های نایی در کبک های بومی، کامل و از قدام به خلف از الگوی بیضی به گرد تغییر نمودند. آن ها دارای رباط های حلقوی بوده و در برابر فشار مقاوم هستند. تعداد آن ها 102 تا 114 عدد و محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی بین حلقه 90 تا 102 بود. ساختار بافتی نای بین قسمت ها و جنس های مختلف، تفاوت قابل توجهی نداشت و از طبقات مخاطی-زیرمخاطی، غضروفی-ماهیچه ای و سروزی تشکیل شده بود. بافت پوششی، شبه مطبق استوانه ای مژه دار است که دارای غدد موکوسی از نوع حبابی ساده بود. غدد در آلسین بلو، مثبت ولی در پاس، منفی بودند. ماهیچه مخاطی مشاهده نشد. پارین-زیرمخاط سست دارای همه رشته های همبندی بود. طبقه غضروفی-ماهیچه ای، از حلقه های کامل غضروف شفاف و ماهیچه های مخطط تشکیل شده است. سروز از بافت سست حاوی رگ های خونی، گانگلیون عصبی پاراسمپاتیکی، چربی و رشته های همبند تشکیل شده بود.